Lamington National Park, Green Mountains en Brisbane City

Gister hebben we de barre tocht van Byron Bay naar de Green Mountains gemaakt (de blauwe bergen hadden we immers al gehad, dus laten we nu de groene maar doen dachten we). Het zou ongeveer 120 km zijn dus goed te doen leek ons, om tegen 11u te vertrekken. We waren namelijk inderdaad nog even het nachtleven van Byron Bay gaan inspecteren en(op zn Zwols, zoals Jet zou zeggen ‘hold oe vaste’ :) we lagen pas om 00.15u in bed of zo dus dit keer hadden we ‘uitgeslapen’ tot 9u.

Ik had op de navigatie app ‘Lamington National Park’ ingetypt, waarbij hij me 2 opties gaf. Binna Burra of Canungra. Ik dacht, ik kies de eerste en als we dan dichterbij zijn zoek ik wel op waar die ‘camp site’ van het national park is.  De eerste 70 km waren prima te doen (snelweg), daarna moesten we de laatste 50 km via kleinere wegen. Bij de afrit toch eerst nog ff het dorpje ingegaan om boodschappen te halen (want in zo’n park leek me weinig te halen, en het was bovendien zondag. We hadden gevonden dat dan de meeste winkels open zijn tussen half 12 en 4.) Daarna door via die kleine weggetjes. Al na een paar km zag Mel een bord staan “panorama”. Lijkt je dat wat? Vraagt hij? Nou, prima we zien wel. Het bleek een mega stijle weg omhoog (en daarna weer naar beneden uiteraard), waarvan af je een prachtig uitzicht had over de Gold Coast. Ik hield m’n hart vast, zo stijl omhoog, dat de camper er behoorlijk moeite mee had en hij maakte een heel raar geluid waarna hij ermee ophield. Mel was bang dat het de koppeling was die was doorgegaan maar gelukkig na het contact eraf en weer erop wilde hij weer starten en konden we (heel langzaam) verder omhoog. Maar dit was echt nog ‘peanuts’ met de weg die nog voor ons bleek te liggen. Toen we zo’n 10 km vóór Binna Burra waren wilde ik toch nog even kijken waar die camp site was, maar op de site was nu exact DIE button niet werkzaam!! L Maar het nummer van alle nationale parken van Queenland (de provincie waar we zijn) gebeld en die vertelde ons dat de Green Mountains uit 2 secties bestaat, en je raadt het al; we nu precies die andere moeten hebben, Canungra. En om daar te komen moest je helemaal om, want in deze mountains lopen geen autowgen, alleen wandel tracks. Nouja, omgereden en de navi ingesteld op “lamington national park road”, dat was nog 30 km. Dan zouden we er hopelijk zo zijn. Maar toen mijn navi aangaf dat we het eindpunt bereikt hadden, was dat helemaal het begin van deze “road”. En wij moesten naar het einde. Er volgde een super kronkelende weg met z0’n 100 “blind corners”, waartussen veel ‘one way road’ stukjes lagen en overal moesten we “prepared to stop” zijn. Het was een tocht van minimaal een uur en het was inmiddels al richting half 5 aan het worden en de schemering begon langzaam te komen. Nog steeds wisten we niet 100% zeker dat we goed zaten want die man aan de telefoon was zelf niet bekend bij dit park en las alleen voor wat hij kon vinden. We moesten vóór O’ Reilieys zijn, de commerciële uitbuiter daar. Maar bovenaan gekomen, zagen we toch echt: Welcome to O’ Reileys! Nou dan maar bij hun receptie vragen dachten we. Gelukkig bleek dat niet nodig, de hoek om en daar was onze camp site. Na 2 rondjes eindelijk een camperplekje gevonden waar onze camper wel paste (ook al hadden we een ander nummer gereserveerd ;d) en onze avondmaaltijd bereid; broccoli met een soort van kaassaus (was eigenlijk voor een aardappel-ovenschotel) en kangaroo satéstokjes. We kwamen onderweg naar de faciliteit om af te wassen (wat daar niet mocht ivm zuinig zijn met water) onze eerste walibi tegen (en een kalkoen met de staart overdwars..?). Daarna wat spelletjes gespeeld op de ipad /gelezen maar het was hierboven nog kouder dan op die truckers parkeerplaats en om 20.15u was Mel er wel klaar mee en zijn we maar gaan slapen. Wekkertje om 7u gezet en na een hele snelle douche (overal werd aangegeven dat we zuinig moesten zijn met water daar boven op zo’n berg, max 4 min douchen en de wc was een compostering wc. Daarbij zit je (in je hokje) op een pot boven een enorme bak, waar alle plees op uitkomen en je plas/poep stort gewoon daarin, niets doorspoelen. Het stonk ook énorm! Na 3 jaar zou ons hoopje gecomposteerd zijn… :| )

Een broodje gegeten en wat gesmeerd voor onderweg voor onze wandeltocht door het regenwoud. Het regende (heel toepasselijk) en toen we bij het infopunt aankwamen waar we een kaart vd route ophaalden hebben we toch maar onze prachtige poncho’s aangedaan. Een Noors stel was wel jalours daarop denk ik, ze vroegen of we die bij de receptie van O’ Reileys hadden gehaald, waarop ik trots kon vertellen dat ik dat ik zo slim was om daar in Nederland al aan te denken :D.

We hadden gekozen voor the box forest circuit track, waarbij we eerst 3,7 km naar het beginpunt moesten lopen en daarna een ‘rondje (eigenlijk ovaal)’ van 8 km en weer 3,7 terug. Over de eerste 3,7 km deden we maarliefst 1 tot 1,5 uur! Terwijl er 3,5-4 uur voor de hele route stond... Waarschijnlijk kwam dat omdat we alles zo mooi vonden, elke boom was speciaal en elke krullende ‘liaan’ was een staaltje kunst vd natuur en dat alles moest natuurlijk vastgelegd worden op de digitale plaat. Toen de echte 8 km begon, begon eigenlijk pas ook de echte tocht. Via steile en smalle haarspeldbocht-paadjes naar beneden, waar we op de eerste ‘uiteinde’ van het ovaal bij een rivier aankwamen, die onstuimig naar beneden klotste via cascades. Mel moest hier uiteraard weer naartoe klauteren, ik bleef boven wel wachten. Maar iets van het wandelpad af lagen de Box Log Falls. Prachtig. Ik heb nog een natte poot gehaald toen Mel mij overtuigde toch wat dichterbij te gaan staan voor een foto :(. Zal zo ns kijken of die het waard was ;). Daarna door naar het andere einde van de ovaal, waar we nog bijna de Elabana falls hadden overgeslagen omdat we dachten dat we dan vast nog een heel eind om moesten, maar toch besloten dat het overslaan ervan vast achteraf spijt zou opleveren toch gegaan. En inderdaad, die hadden we niet willen missen. Erg mooi. Ons broodje opgepeuzeld en de weg terug naar het cirquit gezocht alwaar de tocht naar boven begon. Alle stappen die we naar beneden hadden gezet aan de ene kant, moesten we aan deze kant natuurlijk weer omhoog zetten. Uiteindelijk kwamen we om 13u aan, dus toch nog de 3,5 tot 4u gehaald (*trots*). Boven bij het startpunt op het park van O reileys kwamen we nog allerlei hele mooie vogels tegen, en ook papagaaien (die gevoerd konden worden, voor 4 dollar kon je voer kopen). Ik zag dat al die mensen hun hand uitstaken waarop die papagaaien dan gingen zitten. Heb ik toch even mooi die papagaaien in het ootje genomen :D, want op mijn (lege) hand gingen ze ook zitten! En voor ze door hadden dat ik ze voor de gek hield, had mel al een foto gemaakt.

Zeer voldaan terug bij de camper een bak koffie/thee gedronken en de barre tocht in de camper terug naar beneden gereden, door tot een camping iets buiten het centrum van Brisbane. Deze camping heeft gratis wifi, dus zo meteen zal ik ook wat foto’s uploaden. We zijn na het installeren van de camper met de bus naar het centrum gegaan. Echt heerlijk gegeten bij een grill restaurant, Mel had de specialiteit van de week genomen (op aanraden van de ober, toen Mel zei dat hij veel vlees wilde, het liefst zo min mogelijk taai en geen groente) en ik de tonijn. Het vlees was ook inderdaad echt super lekker en mijn tonijnsteak ook. Heel leuk zitten kletsen met de ober na afloop en even slikken bij de rekening (mel zn vlees bleek incl saus maarliefst 70 dollar). Op zijn aanraden hebben we de gratis ferry gepakt naar het beginpunt waar de bus weer vertrok. Wat is Brisbane een mooie stad! Een heel mooi breed opgezet winkelgebied , aan de rand van de rivier de Brisbane en aan 1 kant van die rand een Botanical Garden. Er is een reuzenrad en overal mooie lampjes waardoor het in het donker een mooi geheel was. En super toch, een gratis openbaar vervoermiddel waar zowel toerist als bewoner graag gebruik van maakt?! We zijn nu terug in de camper, waar de verwarming een beetje aan staat (want we hebben stroom!) en de wasmachine in het faciliteiten-gebouwtje draait. We hadden namelijk op iets meer mooi weer gerekend, de korte broeken zijn nog maar 1 dag uit de kast gekomen dus die lange broeken en truien toch maar ff schoonmaken. Daarna gaan we slapen want het is hier al half12. Wat een dag! De ene helft vol ontzag omhoog kijken naar de bomen in het regenwoud, de tweede helft naar flatgebouwen in het betonwoud van Brisbane (wat wel dus zoals gezegd ook erg mooi is). Morgen staat ‘The Australian Zoo” op het programma, de dierentuin van wijlen Steve Irwin (die van de pijlstaartrog), waar we hopen Koala’s te knuffelen en kangaroos te voeren.